ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

"กิเลสตัณหา" คือ สภาวะของความอยากที่ต้องการได้รับการตอบสนองโดยแบ่งเป็นความอยากที่อยู่ภายนอก คือ เน้นไปที่การสนองตอบใน รูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส รวมไปทั้ง ชื่อเสียงเกีตรติยศต่างๆ และภายใน คือความอยากที่เป็นการสนองตอบทางจิตใจ และภาพในห้วงนึกคิดเป็นมโนสัมผัส เช่น อยากเป็นนั่น อยากได้นี่ เกิดภาพวิมานทางความคิด หากสภาวะความอยากนั้นอยู่บนพื้นฐานของศีลธรรมจริยธรรมที่ดีงาม และเน้นไปเพื่อการดำรงชีวิตที่ถูกต้อง และไม่เป็นการเบียดเบียน สภาวะนั้นคือสภาวะปกติในการดำรงอยู่ของมนุษยชาตื
ด้วยความโลภ ละโมบ อยากได้ อยากเสพ อยากครอบครอง จนต้องพยายามไขว่คว้าตอบสนองอย่างไม่รู้จักอิ่มจักพอ ทำให้เกิดความคิดเห็นที่ผิด การไม่รู้จักใช้ปัญญาพิจารณาให้ประจักษ์ถี่ถ้วน เป็นเหตุให้ไม่รู้บุญไม่รู้บาป ชักนำไปสู่ความไม่ดีต่างๆ อย่างไม่รู้จักละอาย เป็นความเขลาที่อยู่ในจิตใจความความหมายของ "อวิชชา"
ผลงานสร้างสรรค์ชุดนี้เป็นการแสดงให้เห็นถึงสภาวะความหลง ความเขลา ที่คอบแน่นในจิตใจมนุษย์ อันเป็นผลจากความทะยานอยากอย่างไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ กลายเป็นความไม่รู้จักผิดชอบ ละอายเกรงต่อบาป โดยแสดงออก ในรูปแบบจิตรกรรมที่เน้นการแทนค่าความหมายของสัญลักษณ์รูปทรงวัตถุในเชิงเปรียบเปรย อุปมาอุปไมย ทางล้อเลียนเสียดสี เพื่อสื่อสารถึงความเสื่อมโทรมทางจิตใจของผู้คนในยุคสมัยปัจจุบัน